michal borowik

michal borowik

michal borowik is one of the top Art / Design influencer in Poland with 23084 audience and 3.36% engagement rate on Instagram. Check out the full profile and start to collaborate.

22.3k

AudienceAudience

3.48%

Engagement

Get in touch
list-cover
location Poland
verifyVerified account
fast-reach-outFast reach-out capability

Niche categories

Art / Design


Portfolio

Standout projects making waves around the web

image

ANNA TYMIŃSKA Wir, 2025 olej na płótnie 130 × 100 cm • LINIE RYSOWANE NA PIASKU Wernisaż: 8 listopada 2025 (sobota), godz. 12:00—20:00 Borowik Foundation, ul. Katowicka 7/2, Warszawa Wystawa czynna od 8 listopada do 31 stycznia 2026. Zapraszamy w piątki i soboty w godz. 12:00–18:00. Wstęp wolny. Kuratorka: Katarzyna Piskorz ⸻ Malarstwo Anny Tymińskiej wyrasta z ciszy i skupienia. Z uważnego trwania w pejzażu, w którym kontury miękną, a otoczenie ujawnia się poprzez światło i ruch. Postaci i krajobrazy przenikają się, tworząc półsenny stan między widzialnym i przeczuwanym. To powrót do rytmu starszego niż czas odmierzany mechanicznie. Każdy gest staje się śladem obecności i sposobem widzenia świata w jego najcichszych napięciach. ⸻ #LinieRysowaneNaPiasku #AnnaTymińska #BorowikFoundation #Warszawa #WystawaSztuki #SztukaWspółczesna #Malarstwo #ContemporaryArt #ArtExhibition #PolishArt #KobietyWSztuce #WomenInArt #Natura #Uważność #NoweWrażliwości #MalarstwoFiguratywne #Woda #Przemiana #WorldContemporaryArt #NewVoicesInArt

1945
video
video

✨ Z dumą ogłaszamy nowy etap naszej działalności! ✨ Czy uważasz, że takie miejsca są potrzebne? RiO Edu Centrum przekształciło się w RiO Centrum – miejsce, które od teraz będzie wspierać dzieci i młodzież z domów dziecka oraz osoby zagrożone wykluczeniem społecznym. ???? Naszą misją jest tworzenie przestrzeni, w której młodzi ludzie mogą odkrywać talenty, rozwijać pasje i budować pewność siebie. W RiO łączymy edukację, sztukę, terapię i spotkania z inspirującymi osobami, aby wspierać nie tylko naukę, ale też rozwój emocjonalny i społeczny. ???? Nasze filary to: ???? RiO Edu – edukacja jako przygoda @adamxm ???? RiO Vibe – wsparcie psychologiczne i społeczne @kamilaszczawinska ???? RiO Art – sztuka jako narzędzie rozwoju i terapii @michalborowik ???? RiO Meet – inspirujące spotkania i mentoring @j.krynska Dziękujemy, że jesteście z nami w tej drodze. ???? Razem możemy zmieniać świat dzieci i młodzieży, które najbardziej potrzebują naszej pomocy. #RiOCentrum #OmenaaFoundation #NowaMisja #WspieramyDzieci #Edukacja #Sztuka #Psychologia #Spotkania #RazemMożemyWięcej

471
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
image
image
image
video
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
image
image
video
image
image
image
video

São Paulo to miasto, które uczy, że modernizm był odpowiedzią na pytania o sens, a nie o wygodę. Wśród betonowych arterii i pulsującego chaosu rodziły się domy , które pragnęły czegoś więcej niż tylko chronić przed tropikalnym deszczem i słońcem. Były manifestami, przestrzeniami niosącymi ukojenie, próbą ocalenia delikatności w świecie, który nieustannie przyspieszał. Warchavchik w 1927 roku postawił pierwszy modernistyczny dom Ameryki Południowej, radykalny w prostocie i uczciwy wobec formy. Jorge Zalszupin kilka dekad później stworzył idyllę zanurzoną w zieleni i świetle, która przemawia językiem ciepła. Lina Bo Bardi w Casa de Vidro zaproponowała dom otwarty i etyczny, zawieszony nad ziemią ukształtowaną przez brazylijską historię kolonializmu i gospodarki opartej na kawie. Przezroczysty i wspólnotowy. To tutaj, razem ze swoim mężem Pietro Marią Bardim, historykiem i dyrektorem Museu de Arte de São Paulo, tworzyła przestrzeń, w której architektura spotykała się ze sztuką, a życie prywatne stapiało się z publicznym. Miałem okazję być w każdym z tych miejsc. Wejść przez tajemniczy ogród do domu Zalszupina, zobaczyć, jak światło przeplata się z tropikalną burzą. Poczuć, jak Casa de Vidro oddycha lasem i uświadomić sobie, jak rewolucyjny musiał być pierwszy dom Warchavchika. To doświadczenia, które ugruntowują przekonanie, że architektura potrafi wyrażać kondycję człowieka i dawać odpowiedź tam , gdzie brakuje słów. Już 4 września w @visteria.foundation w Warszawie otworzy się wystawa „Warszawa – São Paulo – Warszawa”, poświęcona Zalszupinowi. Twórcy, który połączył polską wrażliwość z brazylijskim modernizmem. W Willi Gawrońskich zobaczymy jego projekty, które do dziś są świadectwem tego, że design i architektura mogą być językiem troski i odwagi. A we wrześniowym numerze @elledecorationpolska ukaże się mój tekst o domu Fernandy Feitosy i Heitora Martinsa, jednej z najbardziej wpływowych par na brazylijskiej scenie artystycznej. Ich dom jest hołdem dla brazylijskiego modernizmu i zarazem laboratorium współczesności. To przestrzeń, która pokazuje, że sztuka nie kończy się w muzeach, lecz kształtuje sposób życia.

471
image
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video

Nie fotografował systemu, lecz jednostkę. Nie szukał sensacji, lecz śladów obecności. W kadrach Tadeusza Rolke porusza coś rzadkiego — czułość wobec świata, który łatwo przeoczyć. Jego spojrzenie nie ocenia, ale zaprasza do współodczuwania. Patrzy na ludzi z bliska, ale nigdy z góry. Pokazuje, że bunt nie zawsze musi krzyczeć, czasem wystarczy nie odwracać wzroku. To opowieść o uważności. O godności codzienności. O tym, co znika, jeśli nikt nie spojrzy. • ☞ Najnowszy tekst „Jednostka w tłumie” do przeczytania w majowym wydaniu Vogue Polska oraz online (link w BIO). ◦ Projekt edukacyjny Art Academy @vogue.polska ╳ @bmwpolska ◦ ???? Archiwum @borowikfoundation i dzięki uprzejmości @tadeuszrolke @le_guern_gallery @adam_gut @gazeta_wyborcza #TadeuszRolke #FotografiaPolska #VoguePolska #BMWArtAcademy #ArtAcademy #NowaWrażliwość #JednostkaWTłumie

454
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
video
image
image
image

W moim dzieciństwie granica z Białorusią była żywą mozaiką języków, kultur i gestów. Tam, przy ulicy Podlipskiej 6 w Kuźnicy Białostockiej, kształtowało się moje spojrzenie na świat. Malarstwo Tani Kandracienki i Eugeniusza Shadko brzmi jak echo wspomnień . Otwiera przestrzeń, w której osobiste doświadczenie staje się uniwersalnym językiem. Ich obrazy dotykają sedna ludzkiej kondycji, ukazując człowieka w chwili konfrontacji ze światem pękającym na naszych oczach. Budują architekturę życia w szczelinach, gdzie chaos rodzi sens, a kruchość staje się formą siły. To sztuka jako świadectwo obecności. Intymny portret istnienia w epoce, gdy logika traci punkty odniesienia. Wrażliwość w ich twórczości staje się kotwicą, najbardziej niezawodną formą obecności. To ona pozwala uchwycić kruche piękno bycia, gdy reszta rozpada się w pył. ☞ Tekst „Obrazy, które zostały” do przeczytania w lipcowo-sierpniowym numerze „Vogue Polska” oraz online (link w BIO).
Projekt edukacyjny Art Academy od 2022 roku @vogue.polska ╳ @bmwpolska
Archiwum @borowikfoundation #TaniaKandracienka #EugeneShadko #MalarstwoWspółczesne #VoguePolska #BMWArtAcademy #ArtAcademy #NowaWrażliwość #graniceobecności #borowikfoundation #sztukawspółczesna #belarusart #humancondition

3237
video
video

Zapraszamy na otwarcie wystawy Ewy Czwartos i Karoliny Żądło: We Have No Troubles Here — pierwszego wspólnego projektu Borowik Foundation i GNYP Gallery w Berlinie. W czasach nowych podziałów i nadmiaru słów, coraz trudniej o prawdziwe spojrzenie. Obrazy Ewy i Karoliny nie potrzebują hałasu, by działać z siłą. Ich narracja rozwija się w materiale, geście i spojrzeniu. To malarstwo, które nie służy dekoracji, lecz budowaniu obecności kobiet. Tworzą obrazy gęste od znaczeń, ale wolne od jednoznacznych deklaracji. To, co zmysłowe, intymne i subtelne, staje się narzędziem krytyki i oporu. Wernisaż: piątek, 27 czerwca 2025, godz. 17:00–20:00 GNYP Gallery, Knesebeckstr. 96, 10623 BERLIN Do zobaczenia! ⸻ #WeHaveNoTroublesHere #BorowikFoundation #GNYPGallery #EwaCzwartos #KarolinaŻądło #BerlinArtScene #WomenInArt #ContemporaryPainting #PaintingAndPresence #ArtExhibitionBerlin #FemailArtist

1235
image
image

Zapraszamy do @borowikfoundation na wernisaż wystawy GRANICE OBECNOŚCI, na której zaprezentowane zostaną najnowsze prace @taniakandracienka i @eugene.shadko OTWARCIE: 10 maja 2025 (sobota), 12:00-19:00 Dom Avenariusów, Katowicka 7/2, 03-932 Warszawa „Granice obecności” to wystawa prezentująca prace Tani Kandracienki i Eugene’a Shadko, artystów pochodzących z Białorusi. Choć różni w doświadczeniu, spotykają się we wspólnym malarskim pytaniu o to, czym jest „obecność” w świecie, który nie zawsze daje prawo do bycia. Ich obrazy stanowią próbę nakreślenia zbiorowego portretu pamięciowego XXI wieku, ukazując złożoność ludzkiego doświadczenia w kontekście współczesnych przemian społeczno-politycznych. Do zobaczenia! — TANIA KANDRACIENKA Wolność, 2025 olej na płótnie 130 x 130 cm

1879
image
image
image
image
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
image

São Paulo to miasto zbudowane na sprzecznościach: kolonialnej przemocy i modernistycznych utopiach, dzikości tropiku i ciężarze betonu. Przez dekady mówiono tu cudzym głosem. Dziś mówi się własnym, pewnie, bez potrzeby tłumaczeń. @sp_arte nie dołącza do globalnej gry, tylko ją przepisuje. W miejscu, gdzie wszystko było kiedyś importem, sztuka staje się formą odzyskiwania ziemi, języka, decyzji. W Pavilhão Ciccillo Matarazzo, modernistycznym pawilonie Oscara Niemeyera w Ibirapuera Park, odbyły się największe targi sztuki w Ameryce Łacińskiej. Ale to nie liczby robią wrażenie. To fakt, że sztuka brazylijska nie kopiuje „Zachodu”. Ona go przeformułowuje. W domu @fe10feitosa i Heitora Martinsa — założycielki SP–Arte i dyrektora MASP — lokalność spotyka się z globalnym ciężarem. Volpi, Tunga, Schendel, Varejão, Salcedo. Nie ma efekciarstwa. Jest relacja! Od lat jesteśmy częścią BMWArtGuide, ale to tutaj padło najważniejsze pytanie: co zostaje, kiedy przestajesz liczyć? @masp otworzył nowe, 14-piętrowe skrzydło — Pietro Maria Bardi. To nie powiększenie. To zmiana osi. @adrianopedrosa nie opowiada historii na nowo. Oddaje głos tym, których dotąd nie słuchano. Zamiast „popatrz”, muzeum mówi „poczuj, zanim pomyślisz”. Spotkałem obrazy @guglielmocastelli. Pachną Casbah, są utkane z poezji i snu. Rzeźby @jaumeplensaofficial unoszą się w powietrzu. Nie ważą, ale mają ciężar z akcentem na „my”. Luisa Strina odkryła przede mną polskie korzenie — Macieja Babińskiego, który wybrał Brazylię i namalował w niej własny alfabet. W Raquel Arnaud zamiast celebracji doświadczam precyzji i prawdziwego olśnienia. Z @lissacarmona z @etel.design rozmawiałem o meblach z DUSZĄ. Poruszyła mnie Conceição Freitas da Silva, pionierka brazylijskiego modernizmu. Jej „bugres” (ostatnie zdj.) – figury z eukaliptusowego drewna, pokryte woskiem – przez dekady były niemym głosem tych, których historia próbowała wymazać. Jedna z nich wyjątkowo „kroczyła” i z nią wróciłem. To, co kiedyś było tłem, staje się ramą. To, co milczało, dziś wyznacza kierunek. Zmienia się nie tylko sztuka. Zmienia się sposób, w jaki patrzymy na świat. Globalne Południe nie prosi o miejsce przy stole, właśnie go przestawia!

514
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
video
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image
image

Wyobraź sobie modernizm, rok 1923, który zaczyna się od ciała. Od kobiety. Od Brazylii. Tarsila do Amaral nie pytała o pozwolenie. Malowała historię sztuki z Południa od nowa, własnym językiem – pełnym ciężaru, koloru, pamięci i wyobraźni. Jej postaci nie błyszczą w muzealnym świetle. Mają brud pod paznokciami, zmęczenie na twarzy i siłę, która nie mieści się w żadnym stylu. To z niej wyrósł nowy kanon. Z tych obrazów, które długo uważano za margines. Z opowieści, które przez lata ignorowano, bo były zbyt cielesne, zbyt lokalne, zbyt kobiece. Malowała tych, których nikt nie chciał widzieć i słyszeć. Miała odwagę, by być inna niż wszyscy. ☞ Tekst „Anatomia nowoczesnej Brazylii” do przeczytania w czerwcowym numerze „Vogue Polska” oraz online (link w BIO). Art Academy @vogue.polska ✕ @bmwpolska Z wdzięcznością dla @mac_usp, @pinacotecas, @masp, @renatocrestincov, @cecarellano, @fe10feitosa, @sp_arte #TarsiladoAmaral #VoguePolska #ArtAcademy #NowaWrażliwość #BrazilianModernism #SztukaPołudnia #BMWArtAcademy

421